Reviews

• Ken Waxman, 16 may 2023, jazzword

  Distinctive improvised sounds from Berlin that by happenstance both feature Greek-Austrian French hornist Elena Kakaliagou, could be said to represent inside and outside music. Not that the inventive textures on both brief CDs are that diverse. It’s just that Omokentro was recorded within the Prenzlauer Berg water reservoir, while Live at Pariser Platz was recorded inside the Akademie der Künste.
  Another chapter in Kakaliagou’s ongoing Nablóse duo with Viennese Ingrid Schmoliner’s prepared piano, the hornist, who has also been part of Zeitkratzer and the pianist, who has worked with the likes of Pascal Niggenkemper, take full advance of the spatial properties of the reservoir, allowing its echoes and vibrations to extend not only instrumental textures but also their voices. Kakaliagou doesn’t vocalize with the AoA Improv Group. Instead that role is taken by inventive German singer Almut Kühne, who has worked with Gebhard Ullmann and others on both sides of notated/improv line. Besides the hornist, her associates are Greek saxophonist/clarinetist Floros Floridis, Italian bassist Antonio Borghini and Norwegian drummer Dag Magnus Narvesen, all of whom live in the German capital.
  On Omokentro the splashes and drones from the reservoir amplify, alter and sometimes mutate the duo’s output. They include portamento brass slides, blustery plunger echoes and rugged metallic scoops from Kakaliagou, plus percussive keyboard pressure, single key clips, gong-like resonations and clattering of implements vibrating on the piano’s inner strings from Schmoliner. Sometimes in unison with their instrumental output, the two also vocalize with textures hanging distantly in the air or bouncing back from the walls of the structure. Ranging from lyrical intoning, spooky invocations of ghostly tones and near-replications of medieval plainsong, the experimental is most prominent than the ecclesiastical. Eventually the propelled and reverberated broken octave respirations and augmentation reach a crescendo with the concluding “Amygdalaski”, given a Slavic variant for the emotional part of the humans brain. The pseudo-Gregorian chanting moves from almost toneless to near polyphonic with what could be words wrapped in lyrical expression. Making further use of the spatial overtones, tremolo echoes are mixed in with string twanging and dissonant horn slurs for a climax that moves to a linear conclusion as vibrations continue to hang in the air.
  While variable in tone and delivery Live at Pariser Platz, Kühne’s vocal equipment allows her to move from choked squeals to emphasized screeches and rugged growls, with approximations of scat singing and Bedlam-like mumbling included. At the same time her ululations and syllable stretching are harmonized with Floridis’ vibration collection and accompanied by near-vocalized triplets and warm shading from the French horn; Borghini’s steadying string pulse and Narvesen’s intermittent pops and drags. On saxophone, Floridis can curve his output into rooster-like crowing, honks and tongue slaps and on bass clarinet leap from mellow flutter tonguing to clarion responses, with a touch of circular breathing. Speeding up to presto, key percussion and wet gurgles intersect with vocal squeaks or basement moans, with the roughened connection underlined by sul tasto bass string vibrations. When the quintet reaches a resolution as Kühne’s voice approximates the rhythmic freedom of Jazz, the reedist’s peeps and squirming vibrations ensure that any listing toward an expected conclusion is avoided.
  Exciting, exploratory and energetic these sets show how much can be done melding voice and instrument output while still avoiding the expected or commonplace.

  Ken Waxman, 16 may 2023, jazzword

• Claude Colpaert, March 2023, Revue & Corrigée 135

  Composé de musiciens originaires d’Allemagne, de Grèce, de Suisse et de Norvège, l’AoA Impro Group à été formé pour jouer à l’inauguration de l »Alliance des Académies Européennes, à Berlin, le 8 octobre 2020. Mais la plupart d’entre eux se connaissaient auparavant et la musique donc au-delà d’une simple rencontre de circonstance. Ca commence par un solo de saxophone soprano inspiré, à la fois rauque et lyrique, par Floris Floridis (que j’ai croisé il y a bien longtemps au regretté Free Music d’Anvers). Le relais est passé, en duo puis en solo, à la joueuse de cor d’harmonie Elena Kakaliagou : couleurs inédites, respiration continue, voix dans l’instrument, un peu à la façon d’Albert Mangelsdorff. Puis c’est le tour de la chanteuse Almut Kühne, en duo avec la corniste puis la contrebasse d’Antonio Borghini, rejointes par le batterie de Dag Magnus Narvesen et la clarinette basse de Floros Floridis – le groupe prenant sa forme collective au bout de neuf minutes dans le premier volet de cette suite de 37 minutes 30 en quatre parties enchainées, formées de montées de tension free, de beaux échos trouvés par chacun de participants, et de périodes d’accalmies menaçantes. Mais ce qui retient avant tout l’attention, ce sont les sauts de registres acrobatiques et virtuoses de la chanteuse.

  Claude Colpaert, March 2023, Revue & Corrigée 135

• Jean-Michel Van Schouwburg, march 2023, Orynx

  Une musique aérienne et jouée / exécutée lentement et toute en finesse. Un groupe à l’instrumentation rare : la voix humaine d’Almut Kühne, le french horn d’Elena Kakaliagou, la contrebasse d’Antonio Borghini, la batterie de Dag Magnus Narvesen et le sax soprano et la clarinette basse de Floros Floridis. Pivotant autour ou par-dessus la contrebasse puissante et discrète d’Antonio Borghini, la voix pure et magnifique d’Almut Kühne étire patiemment des vocalises d’une exquise finesse avec autant de précision que de pureté. La voix idéale pour une expression contemporaine épurée, retenue et exprimant l’essentiel. Filet de voix aigu vif argent, ses capacités de chanteuse lui permettent d’incarner bien des émotions et de revêtir une multiplicité de rôles avec une technique sans faille et une sûreté impressionnante. Le moindre son de sa voix suggère la vocalité, un substrat mélodique, une inflexion musicale magique. Et lorsque le besoin se fait sentir elle peut « déraper » outre mesure par des excès expressifs. Le jeu subtil et aérien au french horn d’Elena est un choix judicieux pour contrebalancer la fluidité vocale de sa camarade de manière à créer un savant équilibre. Dag Magnus Narvesen, entendu récemment avec Frode Gjerstad, Alex von Schlippenbach, Harri Sjöström, Achim Kaufmann, Emilio Gordoa, joue la carte d’un drumming discret et subtil, frappes légères, vibrations sonores, roulements de mille-pattes ou vrombissements de la grosse caisse. Au sax soprano ou à la clarinette basse, Floros Floridis joue de manière épurée ajoutant sa voix instrumentale par petites touches. Il ne se pose pas en « soliste », mais partage en alternance ses interventions improvisées avec un goût remarquable pour la dynamique et un sens de la complémentarité imaginative. Un maître musicien ! Sa partie de clarinette basse se love comme les anneaux d’un serpent qui entoure sa proie occasionnant subitement les cris d’orfraie de la vocaliste, sidérée. Et que dire du travail inventif et épuré d’Elena Kakaliagou sur son instrument difficile dont elle tire des sonorités inusitées. Cette capacité collaborative basée sur l’écoute et un sens inné de la forme est partagée par tous les collègues présents. Interactivités obliques, connivence télépathique, géométrie intuitive parfois décalée. Les quatre instrumentistes créent des canevas pour mettre en valeur l’expression vocale d’Almut Kühne qui rayonne et en retour illumine chacune de leurs interventions toutes en légèreté et en accord émotionnel et expressif avec la fée du logis. Sa voix se métamorphose graduellement selon l’affect de chaque morceau comme dans un rêve.

  Jean-Michel Van Schouwburg, march 2023, Orynx

• Costas Carderini, 8 february 2023, mic.gr

  Το AoA-impro γκρουπ συγκροτήθηκε στο Βερολίνο για να στηρίξει την προσπάθεια συγκέντρωσης πόρων υπέρ της συμμαχίας των ευρωπαϊκών μουσικών ακαδημιών. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι μας όχι μόνον δεν υποβιβάζουν τα πτυχία αυτών ή ανάλογων σχολών αλλά ενθαρρύνουν νέους θεσμούς που θα διασφαλίσουν, ει δυνατόν, την οικονομική τους ανεξαρτησία. Ως πρώτη εκδήλωση αυτού του ευαγούς σκοπού/εκκολαπτόμενου θεσμού, το συγκεκριμένο λάιβ έλαβε χώρα στην πλατεία Pariser που κείται δίπλα στην Πύλη του Βρανδεμβούργου.
  Το AoA-impro γκρουπ συνίσταται από την εκ Δρέσδης βοκαλίστρια Almut Kühne, τον Μιλανέζο κοντραμπασίστα Antonio Borghini, την Ελληνο-αυστριακή δεξιοτέχνη του γαλλικού κόρνου Έλενα Μαργαρίτα Κακαλιάγκου, τον Νορβηγό περκασιονίστα-συνθέτη Dag Magnus Narvesen και τον διεθνούς φήμης, καθ’ ημάς πρωτοπόρο, κλαρινετίστα – σαξοφωνίστα Φλώρο Φλωρίδη. Μεταξύ τους είχαν συνυπάρξει ως αυτοσχεδιαστές σε διάφορες στιγμές και μουσικές συναντήσεις, αλλά εδώ πρώτη φορά συμπράττουν όλοι μαζί.
  Η πολυετής εμπειρία και τριβή με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό είναι φανερή σε όλους τους συμπαίχτες. Η άνεση και η φυσικότητα της συνεύρεσής τους επίμαρτυρειται και από την εξαίρετη χημεία που πετυχαίνουν επί σκηνής. Για μάς τους άτυχους, που δεν είμασταν παρόντες σε μια τόσο εμβληματική εναρκτήρια εκδήλωση, υπάρχει τούτη δω η καταγραφή σε σύμπακτο δίσκο ώστε να ευφρανθούμε ακουστικώς, να φαντασιωθούμε νοητικώς, και να απαιτήσουμε να σταματήσει πάραυτα η υποβάθμιση των πτυχίων και να αρχίσει η έμπρακτη στήριξη, η ανεξαρτησία και ο πολλαπλασιασμός των ακαδημιών που προετοιμάζουν τις επόμενες γενιές αυτοσχεδιαστών, σε όλες τις καλές τέχνες και τα γράμματα.
  Είθε οι εννέα Μούσες να γίνουν Μαινάδες και να κατασπαράξουν κάθε/μια/τι υπονομευτή/τρια/τικό του καλλιτεχνικού μας μέλλοντος. Αρά κι ευχή συνάμα, αναπέμπω.

  Costas Carderini, 8 february 2023, mic.gr

• Jan Granlie, 4 february 2023, salt-peanuts

  aoa improv group er en kvintett med base i Berlin, som består av vokalisten Almut Kühne, Elena Kakaliagou på franskhorn, bassisten Antonio Borghini, trommeslageren Dag Magnus Narvesen og saksofonisten Floros Floridis.
  Dette er en ny improv-jazz-gruppe, med spesiell interesse for gresk musikk, Albumet blel innspilt på Academia der Künste, Pariser Platz i Berlin, den 8. oktober 2020 og inneholder fire spor (alle med tittelen «live at pp, part I» til «part IV», og gjennom de fire sporene, gis musikerne god plass til å komme med sine ideer, men hele veien gjennom føler jeg det ligger mye gresk inspirasjon i det de fremfører.
  De åpner med Floridis sin sopransaksofon, før franskhornet overtar og vokalen og de andre kommer inn. Og nesten umiddelbart legger man merke til den fine kommunikasjonen musikerne imellom. Hele veien fungerer det aldeles nydelig, og kombinasjonen vokal, franskhorn og sopransaksofon er både sjarmerende og spennende.
  Dette er, på mange måter, et band som passer inn på en rekke mer frilynte jazz- og improvklubber rundt om i Europa. Og å høre disse på for eksempel Klub Primi i København, hadde vært perfekt. For dette er fem musikere som fungerer svært godt sammen. De er et klart kollektiv, uten at det er noen av musikerne som forsøker å bryte ut av kollektivet og gjøre sine egne «greier».
  Alle fire «komposisjonene» eller improviserte strekk, går nesten i ett, så man nesten skulle tro det var en drøyt 37 minutters lang suite. Og selv om jeg ikke forstår ett eneste ord av hva Kühne synger, så føler jeg at hun og bandet forteller meg spennende historier. Kühne er en drivende god vokalist, som behersker alle tonehøyder, Floridis er en utmerket sopransaksofonist og bassklarinettist, Kakaliagou beviser at franskhorn fungerer perfekt i en improv-sammenheng, og Borghini og Narvesen legger akkurat de tingene til, som gjør dette til en av de mest spennende improv-platene jeg har hørt på ganske lenge.
  En interessant, deilig og spennende utgivelse, og jeg setter mer enn gjerne av en kveld med dette bandet på konsert.

  Jan Granlie, 4 february 2023, salt-peanuts

• Herman te Loo, 23 january 2023, jazzflits

  De openingsklanken van het album ‘Live At Pariser Platz’ zijn voor een eenzame sopraansaxofoon. En wie niet zou weten dat het hier gaat om een opname uit 2020, zou zweren dat we hier Willem Breuker horen. Het blijkt de ervaren Griekse rietblazer Floros Floridis (bouwjaar 1952) te zijn, die na zijna capella-solo gezelschap krijgt van zijn landgenoot Elena Kakaliagou op hoorn. Hun melodieën vlechten zich dooreen en vormen zo een verfrissende start van een gevarieerde cd. Het internationale gezelschap, met verder een Duitse vocaliste (Almut Kühne), een Italiaanse bassist (Antonio Borghini) en een Noorse slagwerker (Dag Magnus Narvesen) stond op 8 oktober 2020 voor het eerst samen op een podium. Gezien het klinkend resultaat mag dat verrassend genoemd worden, want de AoA Impro Group beweegt zich door het improviseren heen alsof ze dit al jaren gezamenlijk doen. In één lange en drie kortere vrije improvisaties horen we klassieke impro-geluiden (een kirrende en grommende zangeres, ongebruikelijke klanken van de blazers, slagwerkgeritsel enzovoorts), maar ook welluidende samenklanken, zoals de voornoemde opening. Het leidt naar een slotstuk dat als enige een doorgaande swing heeft, die door de stemklanken en blazerslijnen van fraaie vlechtwerkjes wordt voorzien. Na iets meer dan 37 minuten is het dan uit met de pret, maar nodigt het album uit om meteen opnieuw opgezet te worden, want er is geen noot te veel gespeeld.

  Herman te Loo, 23 january 2023, jazzflits

• Manthos Giourtzoglou, 21 january 2023, keepjazzin.gr

  Το Βερολίνο θεωρείται κατά πολλούς κάτι σαν “πρωτεύουσα” της πειραματικής αυτοσχεδιαστική μουσικής και της freejazz. Στην πολή αυτή (και γενικότερα στη Γερμανία) εχουν βρει δημιουργικό “καταφύγιο” αρκετοί Ελληνες αυτοσχεδιαστές εδώ και κάμποσα χρόνια και είναι οχι απλά δραστήριοι στην εκεί μουσική κοινότητα, αλλά στην πρώτη γραμμή με πολλές συνεργασίες, τόσο συναυλιακά, όσο και δισκογραφικά.
  Εξέχων μέλος της κοινότητας αυτής και με διεθνή εμβέλεια, είναι αναμφίβολα ο πνευστός Φλώρος Φλωρίδης, μουσικός με μεγάλη ιστορία και προσφορά στην αυτοσχεδιαστική μουσική, ο οποίος ζει αρκετά χρόνια στο Βερολίνο και συμπράτει συνεχώς με μουσικούς από όλο τον κόσμο. Μαζί με την επίσης πολυπράγμων σολίστ του Γαλλικού κόρνου Έλενα Κακαλιάγκου και τους Almut Kühne (Γερμανία) φωνή, Antonio Borghini (Ιταλία) κοντραμπάσο και Dag MagnusNarvesen (Νορβηγία) ντραμς σχημάτισαν τους Α.Ο.Α. Impro Group και πρόσφατα κυκλοφόρησαν μέσω της Evil RabbitRecords σε φυσική και ψηφιακή μορφή το άλμπουμ “Live at Parisier Platz”. Ηχογραφημένο ζωντανά στις 8/10/2020 στην Academia der Künste, στην Pariser Platz του Βερολίνου, το άλμπουμ περιλαμβάνει τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας 38 περίπου λεπτών με το πρώτο κομμάτι που διαρκεί 21 λεπτά να κυριαρχεί αλλά και τα υπόλοιπα τρια (με διάρκεια από 4 εως 8 περίπου λεπτά το καθένα), να δινουν το δικό τους στίγμα. Προκειται για ενα φουλ free impro liveτο οποίο αναμφίβολα έχει πολλή ενέργεια και απευθύνεται κατευθείαν “στην καρδιά” των φίλων του είδους. Το σοπράνο σαξόφωνο και το μπασο κλαρινέτο του Φλώρου Φλωρίδη συνδιαλέγονται ρμονικά και “παιχνιδιάρικα” με το κόρνο της Ελενας Κακαλιάγκου, στο “ελληνικό” ντουο πνευστών αυτής της πενταεθνούς μπάντας, με τα σχεδόν απόκοσμα φωνητικά της Almut Kuhne να ταράζουν τα “νερά” της ακρόασης και το δίδυμο του Ιταλού κοντραμπασίστα και του Νορβηγού ντράμερ να γεμίζουν με το μεστό τους παίξιμο το άκουσμα.
  Συνηθισμένη ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στο να ηχογραφείται ζωντανά ώστε να διατηρείται όσο το δυνατόν η μαγεία της στιγμής, η ελεύθερη αυτοσχεδιαζόμενη μουσική δεν σταματά να εξελίσσεται και να κρατάει αμείωτη την γοητεία της έκπληξης, τόσο για τον ακροατή, όσο και για τον ίδιο τον μουσικό που μετέχει στην διαδικασία αυτή. Και οι Ελληνες μουσικοί, τόσο στο εξωτερικό όπου έχουν πολύ έντονη παρουσία (πέραν των δυο συμμετέχοντων σε αυτό το άλμπουμ υπάρχουν ονόματα σαν των Αντώνη Ανισέγγου, Γιώργου Δημητριάδη, Κώστα Τατσάκη και τόσων άλλων), όσο και στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη όπου υπάρχει μια πολύ έντονη σκηνή που μεγαλώνει συνεχώς, είναι πάντα στην πρώτη γραμμή. Υπηρετώντας μια μουσική που για πολλούς είναι “δύσκολη” και “δυσνόητη”, επικοινωνούν έναν κόσμο πολύ ενδιαφέροντα που αξίζει να προσεχθεί και να στηριχθεί. Στο εν λόγω σχήμα μάλιστα, και οι τέσσερις μουσικοί έχουν πολύ πλούσιο background δισκογραφικών και συναυλιακών συνεργασιών και η συνύπαρξη τους επί σκηνής έχει ουσία και βγάζει ενέργεια.

  Manthos Giourtzoglou, 21 january 2023, keepjazzin.gr

• Phontas Troussas, 9 january 2023, Diskoryxeion

  AOA IMPRO GROUP Φλώρος Φλωρίδης και φίλοι ζωντανοί στο Βερολίνο
  Καινούριο improv-jazz σχήμα, με ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον, οι Aoa Impro Group εμφανίζονται τώρα στην δισκογραφία, στην ολλανδική Evil Rabbit Records, μ’ ένα ολοκληρωμένο CD, βινυλιακής, όμως, διάρκειας (37:30). Το άλμπουμ αποκαλείται “Live at Pariser Platz” [Evil Rabbit Records, 2022], είναι ηχογραφημένο στην Academia der Künste, στην Pariser Platz του Βερολίνου, στις 8 Οκτωβρίου του 2020 και περιέχει τέσσερα tracks (με τίτλους “live at pp, part I” έως και “part IV”). Ξεκινάει το 21λεπτο track στην (υποτιθέμενη) «πρώτη πλευρά», για να κλείσει ο δίσκος με τα τρία επόμενα κομμάτια στην (υποτιθέμενη) «δεύτερη».
  Ποιοι αποτελούν, όμως τους, Aoa Impro Group; Σημειώνουμε ονόματα: Almut Kühne φωνή, Έλενα Κακαλιάγκου γαλλικό κόρνο, Antonio Borghini κοντραμπάσο, Dag Magnus Narvesen ντραμς και Φλώρος Φλωρίδης σοπράνο σαξόφωνο, μπάσο κλαρίνο.
  Πρόκειται μάλιστα για το δεύτερο, μέσα στο 2022, άλμπουμ με τον Φ. Φλωρίδη παρόντα, στην ολλανδική εταιρεία, καθώς τον Μάρτιο είχε τυπωθεί εκεί και το “Tone Sequence Evaluators” (από το ντούο Φλώρος Φλωρίδης – Γιώργος Δημητριάδης), για το οποίον έχουμε ήδη γράψει στο blog.
  Οι μουσικοί που αποτελούν το Aoa Impro Group δεν ξέρουμε αν χρειάζονται συστάσεις. Ο Φ. Φλωρίδης σίγουρα δεν χρειάζεται, ενώ και η Έλενα Κακαλιάγκου είναι γνωστή στους φίλους του blog, καθώς έχουμε γράψει, εδώ, για διάφορους δίσκους της (π.χ. για το “Nabelóse”, μαζί με την αυστριακή πιανίστρια-βοκαλίστρια Ingrid Schmoliner, για εγγραφές της με το Rank Ensemble, το τρίο Para κ.λπ.). Ο νορβηγός ντράμερ Dag Magnus Narvesen, τώρα, συμμετείχε στο “Soundscapes Festival #3 / Munich 2021 Schwere Reiter” [Fundacja Słuchaj!, 2022] στο οποίον είχε διακριτή παρουσία και ο Φλώρος Φλωρίδης, στο “The Balderin Sali / Variations” [Leo Records, 2019], στο “Up and Out” [Αmirani Records, 2019], μαζί με τους Harri Sjöström, Philipp Wachsmann, Emilio Gordoa, Matthias Bauer κ.λπ. (για όλα αυτά υπάρχουν reviews στο δισκορυχείον), ενώ ο κοντραμπασίστας Antonio Borghini έχει εμφανισθεί μέχρι και με τον Anthony Braxton, και ακόμη με Bassesfere, David Murray, Butch Morris, Ab Baars, Mary Halvorson κ.ά. Τέλος και η βοκαλίστρια Almut Kühne έχει διάφορες παρουσίες, την τελευταία 15ετία σε δίσκους της Jazzwerkstatt, της Unit Records, της Yellowbird κ.λπ., οπότε; Οπότε συζητάμε για ένα σχήμα, που έχει όλα τα εχέγγυα, προκειμένου να εντυπωσιάσει.
  Και ναι το “Live at Pariser Platz” των Aoa Impro Group είναι ένα εντυπωσιακό improv-jazz άλμπουμ, με τους μουσικούς να παίζουν με καταιγιστικό τρόπο, σχεδόν διαρκώς «στο κόκκινο» και βεβαίως με το απρόβλεπτο να χαρακτηρίζει κάθε μικρό ή μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ τους.
  Ναι μεν το 21λεπτο αρχικό track δείχνει να κυριαρχεί στο σετ (με τον Φλώρο Φλωρίδη να ξεκινά στο σοπράνο, με την Έλενα Κακαλιάγκου να προσθέτει, βαθμιαία, νέα patterns στο κόρνο και με την Almut Kühne να δημιουργεί με τους βοκαλισμούς της υπερβατικές καταστάσεις, καθώς κινείται στα όρια του «ανήκουστου», με την σύγχρονη οργανική συνοδεία να «βαθαίνει» το άκουσμα, προσφέροντας κατά τόπους άλλοτε εκρηκτικές και άλλοτε λυρικές διαστάσεις), όμως και τα υπόλοιπα τρία κομμάτια δεν είναι λιγότερο εντυπωσιακά, καθώς εξελίσσονται τελείως ανορθόδοξα, αλλά πάντα μέσα στο πλαίσιο ενός συμπυκνωμένου ελεύθερου μουσικού λόγου, με την ένταση να καταγράφεται στον υψηλότερο βαθμό, πριν από την φαινομενική νηνεμία.
  Καταπληκτικό track είναι εν τω μεταξύ και το “Part III” με τον Φλωρίδη να χρησιμοποιεί το μπάσο κλαρίνο σαν κρουστό στην αρχή, και με τους Borghini-Narvesen να γεμίζουν διαρκώς σε κοντραμπάσο-ντραμς, ενόσω τα εφφέ (που ακούγονται κάπως σαν αέρας ή σαν κύματα) κυριαρχούν, με την Kühne να εκπλήσσει, για μιαν ακόμη φορά, με τους τελείως... αποπνικτικούς βοκαλισμούς της.
  Στο τελευταίο track κόρνο και σοπράνο συνδιαλέγονται, στο ξεκίνημα, με το κοντραμπάσο, την φωνή και τα ντραμς, να γεμίζουν σταδιακώς τον χώρο, πριν από το χαοτικό «ελεύθερο» κλείσιμο.
  Μπορεί να ακουστεί κάπως, αλλά θα το πω... Το “Live at Pariser Platz” είναι ένα απολαυστικό άλμπουμ!

  Phontas Troussas, 9 january 2023, Diskoryxeion

• Dolf Mulder, december 2022, VITAL WEEKLY Number 1367 Week 52

  The AOA Impro Group was formed on the occasion of the founding of the European Alliance of Academies. They performed at the public opening on October 8th, 2020, at Akademie der Künste in Berlin. It may not be entirely coincidental that this group has different European nationalities on board. However, international lineups are often the case in collaborations of this kind of – by definition – border-breaking music. AOA Impro Group is Almut Kühne (voice), Elena Kakaliagou (french horn), Antonio Borghini (double bass), Dag Magnus Narvesen (drums) and Floros Floridis (soprano saxophone, bass clarinet). Kühne is a German singer of jazz and new music. Borghini is an Italian bassist. Narvesen is a drummer from Norway, whereas Kakaliagou is a Greek-Austrian French performer. Floris Floridis from Thessaloniki (Greece) is a crucial figure in the jazz history of Greece. In 1979 he released with Sakis Papadimitriou what is considered the first Greece album of modern jazz. In 1984 he founded the International Festival of Jazz and Improvised Music of the Municipality of Thessaloniki and would be its director for eight years. Recently a collaboration with drummer Yorgos Dimitriadis came out also on Evil Rabbitt. I have no idea how the lineup of the AOA Impro Group came into place; who took the initiative? All of them are experienced players and give way to some cohesive improvisations. The cd opens with exuberant melodic playing by Floridis, followed by a delicate interplay and a solo section of Kakaliagou on French horn. Subsequently, bass and vocals join in. Especially the non-verbal singing by Kühne impresses. It is an open improvisation full of subtle and gentle movements. The second improvisation is a more dynamic one with a strong presence of the vocals of Kühne. Closing improvisation almost swings. Together they create a harmonious and balanced atmosphere where everybody can contribute in their free and abstract improvisations. A very positive and poetic work.

  Dolf Mulder, december 2022, VITAL WEEKLY Number 1367 Week 52

• Eyal Hareuveni, 8 december 2022, salt peanuts

  The Berlin-based international AoA Impro Group features German vocal artist Almut Kühne, Greek reeds player Floros Floridis and French horn player Elena Kakaliagou, Italian double bass player Antonio Borghini, and Norwegian drummer Dag Magnus Narvesen. All of them are experienced free improvisers but Live at Pariser Platz documents their first live performance (and recording) together as a quintet, at the Akademie der Künste, located in Pariser Platz in Berlin in October 2020. AoA Impro Group was created in order to play at the founding meeting of the «Alliance of the European Academies» in Berlin.
  True to the spirit of free improvisation, as well as the meeting of the Alliance of the European Academies, music AoA Impro Group builds bridges between seemingly distant musical heritages and legacies, beyond national and geographical borders, and seeks solidarity and collective creativity. The 38-minute, four-part free improvised piece highlights the strong individual voices of this group. Floridis introduces the first part with gentle, playful and melodic playing on the soprano sax, soon joined by Kakaliagou who expands its contemplative, chamber spirit. When Kühne begins to sing, accompanied by arco playing of Borghini and subtle percussive touches of Narvesen, the chamber spirit extends to an operatic one. When all five musicians play together it shifts again into a surrealist and dreamy but still lyrical and poetic one.
  The following parts are shorter, flirt with free jazz, and highlight the inventive, idiosyncratic voices of the five musicians, especially the stream of songs of consciousness of Kühne. I hope that the AoA Impro Group will continue to develop its creative dynamics beyond this ad-hoc performance.

  Eyal Hareuveni, 8 december 2022, salt peanuts

• Rigobert Dittmann, November / December 2022, Bad Alchemy 117

  Live at Pariser Platz (ERR 35) präsentiert sich als AOA IMPRO GROUP der Verbund von Almut Kühne, Elena Kakaliagou, Antonio Borghini, Dag Magnus Narvesen und Floros Floridis. Was für ein bunter Haufen. So unsäglich kann Berlin gar nicht sein, wenn man sieht, wer sich alles dort sucht und findet: Eine deutsche Vokalistin, der man an der Seite von Gebhard Ullmann oder Joke Lanz begegnen konnte, eine griechische Hornistin mit Anschluss an Zeitkratzer, ein Kontrabassist aus Mailand im Hoch mit Tristan Honsinger und Die Hochstapler, ein norwegischer Drummer mit Knowhow durch Aki Takase Japanic oder das Bauer/Bauer/Narvesen Trio, und mit dem Sopranosaxer & Bassklarinettisten aus Thessaloniki ein Pionier des NowJazz in Hellas. Er gibt gleich tirilierend das türöffnende A, das Waldhorn schließt sich als tutender Schatten an und übernimmt mit sonorem O die nächsten Schritte in Katakomben, in denen Kühne magische Formeln anstimmt zu dunklen Bogenstrichen, dunkler Bassklarinette und flackerndem Getrommel. Der helldunkle Sing- sang in zunehmend glossolalem Delirium umfasst durch zickige Spitzen mehrere Oktaven, die griechischen Orakler kauen und schmauchen am tiefen Ende mit. In den Hades, ad fontes, das Horn und Kühne als gurrende Seelenführerin besänftigen Kerberos? So wie sie ihn zudem mit puckischen Lauten verwirrt, so versenkt sie alles und alle in Oberons Gefilde. Ploppende, windig blasende, plonkende und bassklarinettendunkle Töne weben Traumstoff, der Bass rumort und schnarrt, Kühne keckert und keucht Kehllaute zu per- kussivem Geflicker, die Bassklarinette heult. Zum tutenden Horn, sprudeliger Klarinette und strammem Pizzikato beginnt Kühne nochmal überkandidelt zu scatten, halb schon jenseits vom hohen C, doch halb auch noch als Rauhkehlchen. Viel vogeliger geht es kaum.

  Rigobert Dittmann, November / December 2022, Bad Alchemy 117