Reviews

• Phontas Troussas, 21 november 2024, Diskorycheion

  Κυκλοφορίες της ολλανδικής improv ετικέτας evil rabbit records, που έχει φθάσει αισίως τα 38 νούμερα, έχουμε παρουσιάσει ξανά στο blog. Πιο συγκεκριμένα έχουμε γράψει για τα άλμπουμ των AoaImpro Group “Live at Pariser Platz” (2022) με Έλενα Κακαλιάγκου και Φλώρο Φλωρίδη στο team, για τη συνεργασία Φλώρου Φλωρίδη / Γιώργου Δημητριάδη στο “Tone Sequence Evaluators” (2022), για το CD των Fiorenzo Bodrato / Stefano Battaglia / Andrea Massaria/ Massimiliano Furia “Bartleby the Scrivener” (2013) και τέλος για τη συνύπαρξη Ab Baars / Meinrad Kneer / Bill Elgart στο “Give noQuarter” (2013). Τώρα, αυτή η τετράδα θα επεκταθεί με δύο ακόμη (πρόσφατες) κυκλοφορίες. Να πούμε, επίσης, πως σχεδόν όλα τα covers των κυκλοφοριών της ολλανδικής εταιρείας είναι μαύρα χάρτινα gatefolds, με gimmix κυκλικά κοψίματα, που προσφέρουν στην evil rabbit και μία σχεδιαστική οντότητα.

  Στο πιο νέο CD τής evil rabbit συναντάμε γνωστά μας πρόσωπα. Κατ’ αρχάς τον Φλώρο Φλωρίδη, σε κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, άλτο σαξόφωνο και τον γερμανό κοντραμπασίστα Matthias Bauer (οι δυο τους έχουν συνεργαστεί, δισκογραφικά, και στο παρελθόν), και ακόμη τον γερμανό ντράμερ-περκασιονίστα Joe Hertenstein. Και είναι αυτοί οι τρεις αυτοσχεδιαστές, που ηχογραφούνται τον Φεβρουάριο του 2023 στο Βερολίνο, με το αποτέλεσμά τους να αποτυπώνεται στο CD “Temporal Driftness”.
  Το άλμπουμ αυτό διαθέτει έντεκα tracks (όλα ανήκουν στην τριάδα Floridis-Bauer-Hertenstein) και αποτελούν προφανώς αυτοσχεδιαστικές καταγραφές ενός υλικού, που μοιάζει να το αποτελούν κάποιοι πρωτόλειοι οδηγοί. Κατ’ αρχάς εκείνο που παρατηρείται είναι η ρευστότητα του ρυθμικού τμήματος. Οι δύο Γερμανοί, ο Bauer και ο Hertenstein, συνδημιουργούν πολύ συγκεκριμένες δομές, αρκετά συμπαγείς, μα και εύπλαστες ταυτόχρονα, που ρέουν μέσα στο χρόνο. Πάνω σ’ αυτές τις δομές ο Φλωρίδης τοποθετεί τα πνευστά του, προφανώς με μιαν ελευθερία, που γίνεται εμφανέστερη στις αναπτύξεις των θεμάτων. Όταν ο Bauer παίζει με δοξάρι, όπως συμβαίνει π.χ. στο drift 2, έχουμε τρία σολιστικά όργανα, που βασικά συνδιαλέγονται επί ίσοις όροις, «ακούγοντας» το ένα το άλλο, με άλλες συνθέσεις να εμφανίζονται περισσότερο υποβλητικές και ατμοσφαιρικές (drift 8), άλλες ακόμη περισσότερο «ελεύθερες» (drift 7) και άλλες με καταιγιστική εξέλιξη (drift 9).
  Γενικώς, το παίξιμο με τους χρόνους, τις αλλαγές, και τις διαρκείς μετατοπίσεις των συνομιλιών προσδίδουν στο “TemporalDriftness”, μιαν αίσθηση αμεσότητας, που δίνει άλλες διεξόδους στην ακρόαση.

  Phontas Troussas, 21 november 2024, Diskorycheion

• Rigobert Dittman, October 2024, Bad Alchemy 126

  Temporal Driftness, ähnliche Besetzung – Altosax, Bassklarinette & Klari¬nette, Kontrabass und Drums – verwandtes Spiel. Mit FLOROS FLORIDIS, Jg. 1952 und aus Thessaloniki (wie Dimitriadis), und MATTHIAS BAUER, Jg. 1959, als Vete¬ranen auf den Bühnen rund um Caerbannog. Sowie JOE HERTENSTEIN als Klopfer bei Peter van Huffel's Callisto und Partner von Bauer in Unzeit4 und im Trio mit von Schlippenbach. Sie driften durch die Zeit, mit raukehligem Singsang, nachtvogeligen Rufen, wildvogeligem Krächzen und Krähen. Dazu plonkt Bauer die Saiten oder streicht sie im Flageolett und mit Sägezahn, er lässt sie summen wie eine Gummi¬baumplantage, die der Wind harft, mit sonoren Strichen, die sich in die Kurve legen wie Motorradrennfahrer, die muhen und stöhnen wie ein merkwürdiges Tier, die auf schiefer Bahn daxophone Wellen werfen. Floridis tiriliert, flackert, girrt und quäkt in den Farben eines Blutergusses oder knarrt und gurgelt im gruftigen Bassregister minotaurischen De-profundis-Blues. Dazu streut Hertenstein pochende, poltrige, schrottige Beats, er lässt seine Bosphorus-Cymbals singen und klirren, touchiert Metall und Felle in punktierten Mustern, in Salven und rasanten Wirbeln, lässt die Snare knattern, kratzt kakophon. Man hört sie mit Rückenwind stolpernd oder in träumerischer Flaute, in vorsokratischer Dämmerung, delphischer Kryptik, kassan¬drischer Erregung.

  Rigobert Dittman, October 2024, Bad Alchemy 126