Reviews

• Jan Granlie, 2 january 2025, salt-peanuts

  Når det dukker opp utgivelser fra selskapet Evil Rabbit, så vet vi nesten kva vi får. Det er et selskap som ikke bryr seg særlig mye om store salg og kommersiell jazz og improvisert musikk. Her er det utvilsomt den musikalske kvaliteten som står i høgsetet, og vi får, nesten aldri, den lettbente jazzen.
  Klarinettisten og altsaksofonisten Floros Floridis kommer fra Thessaloniki i Hellas. Han studerte fysikk og matematikk ved Aristotelion University of Thessaloniki. Han utforsket sin åpenbare kreativitet utover vitenskapen, og studerte deretter klassisk klarinett under den rumenske professoren Konstantin Ugureanou, og startet sin karriere som profesjonell musiker på slutten av 1970-tallet. Han regnes som en av jazzens hovedfigurer i Hellas, ikke minst fordi han sammen med pianisten Sakis Papadimitriou i 1979 spilte inn det første moderne jazzalbumet som ble produsert i Hellas – Improvising at Barakos (som dobbel LP). Han har samarbeidet med musiker som Peter Kowald, Guenter «Baby» Sommer, Paul Lytton, Nicky Skopelitis, Paul Lovens, Phil Wachsman, Louis Moholo, Vincent Chancey, Ivo Papazov og en rekke andre. Og i Berlin har han jobbet med blant andre Matthias Bauer, Jan Roder, Chris Dahlgren, Olaf Rupp, Harri Sjöström, Gerhard Gschlössl og Dag Magnus Narvesen. Han har gjort konserter og festivaler i Hellas, Europa, Kina, Australia og USA med et stort antall europeiske og amerikanske musikere, så som Evan Parker, Peter Brötzmann, Ken Vandermark, Irene Schweitzer, Ivo Papazov, Andrew Cyrille, Barre Phillips, Conny Bauer, Johannes Bauer, Sirone, William Parker, Steve McCall, Andre Jaume, Barry Guy og ei røys med andre frittgående musikere.
  Bassisten Matthias Bauer er en av de viktige musikerne i Berlin. Han har spesialisert seg på samtidsmusikk og har gjort et stort repertoar av solokomposisjoner for kontrabass. Han spilte med mange internasjonalt anerkjente musikere på den frie improvisatorscenen og deltok i forskjellige ensembler og festivaler. Og trommeslageren Joe Hertenstein har utgitt seks album som leder med bandene HNH, POLYLEMMA, Future Drone, TØRN, og hans trio med saksofonisten og klarinettisten Michael Moore og bassisten Greg Cohen.
  På denne utgivelsen får vi 11 sekvenser med tittelen «drift 1 – 11», og alt er innspilt i Zentrifuge i Berlin den 15. februar 2023. Og fra start til mål er dette fritt improvisert musikk fra tre musikere som går rett inn i folden av spennende innspillinger på Evil Rabbit.
  Jeg fascineres nesten alltid av musikere som trakterer bassklarinetten i et landskap hvor Eric Dolphy ligger ett eller annet sted i bakgrunnen, hvor instrumentet trakteres fritt og med spennende ut- og innspill sammen med utmerket bass-spill og drivende godt trommespill. At Floridis har oppsøkt Berlin og Tyskland for å utvikle denne musikken er på mange måter helt naturlig. For hele veien ligger salige Peter Brötzmann og lurer i bakgrunnen, særlig i de strekkene hvor Floridis spiller «vanlig» klarinett. Han er en utmerket bassklarinettist, og med et ytterst kreativt og fint bass-spill og et trommespill som binder det hele sammen på utmerket vis, er dette blitt en strålende utgivelse med fritt akustisk, improvisert musikk som er en god fortsettelse på den tyske frijazzbølgen som på mange måter, åpnet opp for denne musikken i Europa.
  De 11 «strekkene» henger fint sammen, samtidig som de er varierte og spennende. Og det virker som de tre musikerne er helt på linje når det gjelder hvilken musikalsk veg de vil bevege seg inn i. En utmerket frijazzplate fra tre utmerkede musikere.

  Jan Granlie, 2 january 2025, salt-peanuts

• Κώστας Καρδερίνης, 9 december 2024, mic.gr

  Ηχογράφηση στο Βερολίνο τον Φεβρουαρίου 2023 που κυκλοφόρησε μόλις τον Οκτώβριο του 2024. Φλώρος Φλωρίδης [κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο, άλτο σαξόφωνο] και Ματίας Μπάουερ [κοντραμπάσο] έχουν συνεργαστεί ξανά και γνωρίζουν καλά τα πατήματά τους. Ο έτερος γερμανός, Τζο Χέρτενστάιν [κρουστά, πιατίνια και τύμπανα], έχει εξίσου πλούσιο και ενδιαφέρον βιογραφικό που ξεκινά από τον Μέλανα Δρυμό και περιοδεύει στον Νέο Κόσμο [του Κολόμβου και του Τσάρλι Πάρκερ] και την ευρωπαϊκή ήπειρο του αυτοσχεδιασμού.
  Ο δίσκος περιλαμβάνει έντεκα αριθμημένες ηχο-εξερευνητικές περιπλανήσεις, εκτάσεις-διατάσεις-ανατάσεις, γυμνάσματα νου και διανοίας. Σκέψεις γεννιούνται και το μυαλό κάνει συνάψεις. Το 1ο Drift είναι το καλημέρισμα του δίσκου και το 8ο το λες καλησπέρισμα. Έτσι τ’ ακούω. Στο 2ο και το 6ο ο Μπάουερ πιάνει το δοξάρι κι ο Φλώρος το βαρύτονο. Κοντράρονται – μονομαχούν ενώ ο Χέρτενστάιν κινείται στις παρυφές στο 6ο. Το 3ο και το 9ο, τα μεγαλύτερα σε έκταση, δίνουν περισσότερο χρόνο στην ανάπτυξη ιδεών. Στο Drift 9 βγαίνει και μια χορευτική διάθεση.
  Στο 4ο και το 10ο, τα πιο σύντομα, επικρατεί διονυσιασμός, οίστρος και μαΐστρος. Το Drift 5 είναι κομμάτι διαλογισμού. Το 11ο και τελευταίο ακόμη περισσότερο ή μήπως είναι το χαλάρωμα του κλεισίματος και το χαμόγελο «εις το επανιδείν»; Αποφώνηση και μια έμμεση υπόσχεση για ζωντανή εμφάνιση του τρίο σύντομα. Κάθε δίσκος του Φλωρίδη είναι γεγονός από μόνος του! Και κάθε εμφάνιση, σόλο ή με, αναμένεται με νέο ενδιαφέρον.

  Κώστας Καρδερίνης, 9 december 2024, mic.gr

• Phontas Troussas, 21 november 2024, Diskorycheion

  Κυκλοφορίες της ολλανδικής improv ετικέτας evil rabbit records, που έχει φθάσει αισίως τα 38 νούμερα, έχουμε παρουσιάσει ξανά στο blog. Πιο συγκεκριμένα έχουμε γράψει για τα άλμπουμ των AoaImpro Group “Live at Pariser Platz” (2022) με Έλενα Κακαλιάγκου και Φλώρο Φλωρίδη στο team, για τη συνεργασία Φλώρου Φλωρίδη / Γιώργου Δημητριάδη στο “Tone Sequence Evaluators” (2022), για το CD των Fiorenzo Bodrato / Stefano Battaglia / Andrea Massaria/ Massimiliano Furia “Bartleby the Scrivener” (2013) και τέλος για τη συνύπαρξη Ab Baars / Meinrad Kneer / Bill Elgart στο “Give noQuarter” (2013). Τώρα, αυτή η τετράδα θα επεκταθεί με δύο ακόμη (πρόσφατες) κυκλοφορίες. Να πούμε, επίσης, πως σχεδόν όλα τα covers των κυκλοφοριών της ολλανδικής εταιρείας είναι μαύρα χάρτινα gatefolds, με gimmix κυκλικά κοψίματα, που προσφέρουν στην evil rabbit και μία σχεδιαστική οντότητα.

  Στο πιο νέο CD τής evil rabbit συναντάμε γνωστά μας πρόσωπα. Κατ’ αρχάς τον Φλώρο Φλωρίδη, σε κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, άλτο σαξόφωνο και τον γερμανό κοντραμπασίστα Matthias Bauer (οι δυο τους έχουν συνεργαστεί, δισκογραφικά, και στο παρελθόν), και ακόμη τον γερμανό ντράμερ-περκασιονίστα Joe Hertenstein. Και είναι αυτοί οι τρεις αυτοσχεδιαστές, που ηχογραφούνται τον Φεβρουάριο του 2023 στο Βερολίνο, με το αποτέλεσμά τους να αποτυπώνεται στο CD “Temporal Driftness”.
  Το άλμπουμ αυτό διαθέτει έντεκα tracks (όλα ανήκουν στην τριάδα Floridis-Bauer-Hertenstein) και αποτελούν προφανώς αυτοσχεδιαστικές καταγραφές ενός υλικού, που μοιάζει να το αποτελούν κάποιοι πρωτόλειοι οδηγοί. Κατ’ αρχάς εκείνο που παρατηρείται είναι η ρευστότητα του ρυθμικού τμήματος. Οι δύο Γερμανοί, ο Bauer και ο Hertenstein, συνδημιουργούν πολύ συγκεκριμένες δομές, αρκετά συμπαγείς, μα και εύπλαστες ταυτόχρονα, που ρέουν μέσα στο χρόνο. Πάνω σ’ αυτές τις δομές ο Φλωρίδης τοποθετεί τα πνευστά του, προφανώς με μιαν ελευθερία, που γίνεται εμφανέστερη στις αναπτύξεις των θεμάτων. Όταν ο Bauer παίζει με δοξάρι, όπως συμβαίνει π.χ. στο drift 2, έχουμε τρία σολιστικά όργανα, που βασικά συνδιαλέγονται επί ίσοις όροις, «ακούγοντας» το ένα το άλλο, με άλλες συνθέσεις να εμφανίζονται περισσότερο υποβλητικές και ατμοσφαιρικές (drift 8), άλλες ακόμη περισσότερο «ελεύθερες» (drift 7) και άλλες με καταιγιστική εξέλιξη (drift 9).
  Γενικώς, το παίξιμο με τους χρόνους, τις αλλαγές, και τις διαρκείς μετατοπίσεις των συνομιλιών προσδίδουν στο “TemporalDriftness”, μιαν αίσθηση αμεσότητας, που δίνει άλλες διεξόδους στην ακρόαση.

  Phontas Troussas, 21 november 2024, Diskorycheion

• Rigobert Dittman, October 2024, Bad Alchemy 126

  Temporal Driftness, ähnliche Besetzung – Altosax, Bassklarinette & Klari¬nette, Kontrabass und Drums – verwandtes Spiel. Mit FLOROS FLORIDIS, Jg. 1952 und aus Thessaloniki (wie Dimitriadis), und MATTHIAS BAUER, Jg. 1959, als Vete¬ranen auf den Bühnen rund um Caerbannog. Sowie JOE HERTENSTEIN als Klopfer bei Peter van Huffel's Callisto und Partner von Bauer in Unzeit4 und im Trio mit von Schlippenbach. Sie driften durch die Zeit, mit raukehligem Singsang, nachtvogeligen Rufen, wildvogeligem Krächzen und Krähen. Dazu plonkt Bauer die Saiten oder streicht sie im Flageolett und mit Sägezahn, er lässt sie summen wie eine Gummi¬baumplantage, die der Wind harft, mit sonoren Strichen, die sich in die Kurve legen wie Motorradrennfahrer, die muhen und stöhnen wie ein merkwürdiges Tier, die auf schiefer Bahn daxophone Wellen werfen. Floridis tiriliert, flackert, girrt und quäkt in den Farben eines Blutergusses oder knarrt und gurgelt im gruftigen Bassregister minotaurischen De-profundis-Blues. Dazu streut Hertenstein pochende, poltrige, schrottige Beats, er lässt seine Bosphorus-Cymbals singen und klirren, touchiert Metall und Felle in punktierten Mustern, in Salven und rasanten Wirbeln, lässt die Snare knattern, kratzt kakophon. Man hört sie mit Rückenwind stolpernd oder in träumerischer Flaute, in vorsokratischer Dämmerung, delphischer Kryptik, kassan¬drischer Erregung.

  Rigobert Dittman, October 2024, Bad Alchemy 126