live at konfrontationen
nickelsdorf 2012

baars
kneer
elgart

  • 1 nickelsdorf suite #1, part 1 (13:31)
  • 2 nickelsdorf suite #1, part 2 (3:45)
  • 3 nickelsdorf suite #1, part 3 (6:28)
  • 4 nickelsdorf suite #2, part 1 (9:11)
  • 5 nickelsdorf suite #2, part 2 (7:50)
  • 6 nickelsdorf fantasia (3:49)

Album Info

total playing time: 44:38

recorded live by michael w. huon – odeon mobile unit, july 22, 2012
at konfrontationen, nickelsdorf, austria
mixed and mastered by michael w. huon, odeon 120, brussels, belgium

all compositions by baars / kneer / elgart ©buma

design: lysander le coultre (strangelove creatives)
photography: monique besten
distribution: www.subdist.com
evil rabbit records is a member of www.toondist.com

Reviews

  • Mikolaj Furmankiewicz, march 2019, Moosikk Blog

    Materiał zawarty na płycie został zarejestrowany 22 kwietnia 2012 roku w austriackim mieście Nickelsdorf. Został on podzielony na dwie suity i fantazję. Trzeba przyznać, że artyści wykazali się niezwykle bujną wyobraźnią, nadając takie tytuły swoim utworom. Osoby niezorientowane w temacie mogą sądzić, że zapowiadają one piękną ucztę z muzyką poważną jako głównym daniem wieczoru. Co w takim razie ląduje na stole? Jeśli mamy pozostać przy kulinarnej terminologii, to adekwatnym określeniem będzie kogel-mogel, czyli zupełna improwizacja. Awangardowe trio serwuje nam dźwiękowy miszmasz, cudownie ignorując sztywne zasady harmonii i kompozycji. Soniczny mikser nieźle miesza nam w głowie, wprowadzając do repertuaru pełną anarchię. Wszystko bulgocze w żywiołowym kotle rozdrobnionych zasad muzycznych. Ludzie poszukujący bezgranicznej wolności ekspresji będą zachwyceni.

  • Eyal Hareuveni, 5 Dezember 2018, freejazzblog.org

    There is no better place to flesh out your most intense, risk-taking and adventurous improvisation skills than the free-improv haven of the Konfrontationen festival in Nickelsdorf, Austria. Six years after performing there, the masterful set of Dutch reeds player Ab Baars, German double bass player Meinrad Kneer and veteran American, Germany-based drummer Bill Elgart is finally released, sounding fresh and invigorating as on the day it was performed.

    This trio grew out of the Baars-Kneer duo that began working in Amsterdam around 2008 and released the album Windfall (Evil Rabbit, 2010). It expanded into a trio after Elgart guested in the duo performance at Amsterdam’s Bimhuis club. This trio recorded its debut album, Give No Quarter (Evil Rabbit, 2013) in October 2011, nine months before its performance at the Konfrontationen festival in July 2012.

    The performance at the Konfrontationen festival allowed this trio to stretch out the format of short pieces that appeared in the Baars-Kneer album or the trio studio album. The trio plays two extended “Nickelsdorf Suites” plus a short “Nickelsdorf Fantasia”, all emphasizes the physical and intense, confrontational element of such a truly spontaneous meeting. These distinct, resourceful improvisers know how to play - literally - with all aspects of free-improvisation, often simultaneously. The trio moves instantly and organically between sketching a loose structure and then, alone or together, deconstructs it; builds the tension and immediately releases it; stresses muscular attacks but also highlights a more subtle, fragile and sometimes even a lyrical vein; searches for surprising variations of timbres and new sounds - especially Baars who plays the tenor sax, clarinet and the Japanese shakuhachi flute - and always alternates between consensus, dissent and echo.

    This trio has become a powerful lab for free-improvisation strategies. It refuses to settle in any strict form or dynamics, but attempts to invent and reinvent itself anew again and again while keeping a playful flow, despite its fast-shifting, confrontational approach. You need the support of an open audience as the one of the Konfrontationen festival to choose this kind of challenging approach.

  • Ken Waxman, 11 november 2018, jazzword.com

    Best known for his long-time membership in the OICP Orchestra and leading his own trio, Amsterdam reedist Ab Baars also adapts his skills to other aggregations for greater or lesser periods.
    Live at Konfrontationen Nickelsdorf 2012 features Baars in a trio, which had quite a few gigs in those days, a co-op with German bassist Meinrad Kneer and long-time American-in-Europe expatriate drummer Bill Elgart.
    For those used to Baars’ gentlemanly Ellington-affected playing and composing the first sound heard on “Nickelsdorf Suite #1 part I” may shock. Here’s the Dutchman skronking harsh Aylerian smears from his saxophone. At the same time though Baars’ altissimo screams and tonal exaggerations slide securely in place besides the weightlifter-like string pulls that Kneer resonates to solidify the rhythm and Elgart’s elegant pings and ruffs which moderate the output. This seeming contrast between high and low-pitched vibrations; lusty and mild sounds defines the tripartite interaction throughout, with a climax reached on “Nickelsdorf Suite #1 part III” as clean moderated clarinet lines replace broken split tones to burnish deepened double bass thumps and descriptive drum paradiddles and pops. “Nickelsdorf Fantasia”, the shakuhachi-featured final track, which also includes frame-drum-like resonation from Elgart and erhu-like strokes from Kneer, also turns out to be an amorphous gagaku music-like coda, wrapping up the preceding tonal multiplicity. The two-part “Nickelsdorf Suite #2” which precedes that track further animated the trio’s program, building an ambling narrative out of gong-like shatters and finger-cymbal tings from Elgart; broken tones and motionless air sourced from deep inside both of Baars’ reeds’ body tubes; and defining string strokes and sweeps from Kneer.
    This group functions on a high level, with Baars’ designated talents contribute to these elevations.

  • Pierre Durr, september 2018, Revue & Corrigée

    L’un des labels les plus ouverts être Evil Rabbit Records, au point qu’il édite aussi des rencontres au sein desquelles ne pointe aucun musicien résident, et don’t les captations n’ont meme pas eu lieu sur le sol néerlandais. (…)

    Deux autres récentes parutions de ce label ont toutefois des assises néerlandaises. Live at Konfrontationen Nickelsdorf 2012 réunit le saxophoniste Ab Baars (qu’on retrouvera plus oin dans d’autres contextes), le contrabassiste allemand Meinrad Kneer et le batteur américaine Bill Elgart. Ici aussi, l’enregistrement est issu d’une scène extérieure (on ne présente plus Nickelsdorf). Le trio produit depuis le début de la décennie, et il a déjà donné un précédent enregistrement sur le même label (Give no quarter, lui-même faisant suite à une formule en duo). La prestation offre deux suites et un rappel, pour une musique plutôt convulsive, où le jeu rapide et hargneux du saxophone entre en résonance avec la finesse de la contrebasse et le jeu ouvert du batteur.

  • Danny De Bock, October 2018, jazzepoes.be

    Met een verschijningsdatum in 2018 kwam de uitgave van deze live-opnamen uit 2012 niet bepaald snel na het concert uit. De tand des tijds kreeg blijkbaar geen vat op wat Ab Baars, Meinrad Kneer en Bill Elgart toen neerzetten. De muziek op deze cd blijkt zoveel jaar na datum nog altijd behoorlijk meeslepend.

    De weergave van het concert op Konfrontationen Nickelsdorf 2012 is opgelijst als twee suites in respectievelijk drie en twee delen, met een kort en knap “nickelsdorf fantasia” er achteraan. In de aanzet herinnert Ab Baars met een ietwat zure, gepijnigde klank aan Albert Ayler. Bill Elgart beantwoordt zijn grillige bewegingen met onrustig slagwerk, Meinraad Kneer lijkt de gang van zaken simultaan te becommentariëren. Gaandeweg neemt de bassist, althans tijdelijk, het voortouw en volgen drukke en dromerige, minder en meer melodieuze passages elkaar af.
    Hun geïmproviseerde set kan je bezwaarlijk makkelijke muziek noemen, maar toch is die toegankelijker dan op hun cd Give no quarter uit 2011. Sommige van de 13 stukken daarop konden overkomen alsof ze afgerond moesten zijn op een vooraf willekeurig vastgelegde tijdsduur. Door een langere, continue voortgang heeft de live-cd in zekere zin minder scherpe kantjes: de luisteraar komt minder snel na elkaar voor een einde en een nieuw te staan bij de afwisseling van improvisaties. Live volgden wendingen langs soms grillige paden een meer doorlopende logica.
    Een afwisseling van sferen voltrok zich natuurlijk ook tijdens het concert van de drie op het festival. Soms waren ze samen schijnbaar een gedeelde onvrede of Weltschmerz aan het uiten, elders rustig op weg in een muzikale wandeling en dan weer vrolijk op onderzoek in en rond een nieuwe invalshoek. Aldoor heb je de idee dat je een nauw verbonden drie-eenheid hoort tijdens een optreden waarin ieder van hen een boel technische ervaring kon stoppen.

  • mario biserni, 11 july 2018, sands-zine.com

    Poche righe per un disco che gli appassionati di free jazz apprezzeranno indipendentemente dalla nostra recensione. Alla seconda uscita su Evil Rabbit – a seguire il CD registrato in studio “Give No Quarter”del 2013 del quale questo “Live At Konfrontationen Nickelsdorf …” rappresenta il contraltare concertistico – il trio si presenta come una versione scomposta e scorretta dei primi gruppi ayleriani. Tre musicisti in rappresentanza di altrettante generazioni – il batterista americano Bill Elgart è nato nel 1942, il sassofonista olandese Ab Baars nel 1955 e il contrabbassista tedesco Meinrad Kneer nel 1970 – che si portano in spalla un bagaglio non indifferente, con esperienze in numerosi stili del jazz e non solo (considerando le fuoriuscite di Baars con gli Ex), e che sanno far fruttare tanta maturità in impro fluide e cariche di sfumature e riferimenti storico-culturali. Forse qualcuno – in tempi di computer, loop station, telefonini e play station - potrà storcere la bocca e trovare datata questa musica, è mio dovere ricordare a tutti che la conoscenza del passato aiuta a comprendere il presente e a proiettarsi nel futuro. Sempre che “Live At Konfrontationen Nickelsdorf …” suoni effettivamente datato, giudizio rispetto al quale nutro qualche dubbio.

  • Dolf Mulder, july 2018, vital weekly, number 1139, week 27

    Kneer grew up in Tübingen, Germany and often saw Elgart performing in those days in Ulm where American drummer Elgart was settled. This way Elgart became one of Kneer’s favourite drummers. So I guess it was on Kneer’s invitation that Elgart in 2010 joined the duo Baars-Kneer for a concert at the Bimhuis. This worked out very well: the duo that started in 2008 became a trio. In 2013 the trio debuted with a CD for Evil Rabbit Records with a studio recording dating from 2011: ‘Give no Quarter’. And now they surprise with a live album, recorded in 2012. Again on Evil Rabbit, the label founded by Meinrad Kneer, that focuses on new jazz and improvised music. No idea if this new release reflects some of their up to date collaboration if there is any... If not it would be a historical document of a collaboration that no longer exists. This kind of uncertainty is often the case with releases of improvised music where the date of recording lies some years in the past. Well whatever the reasons may be, often it is questions that do not have to hinder you from enjoying the recordings, surely in the case of a recording with the excellent combination of Meinrad Kneer (double bass), Bill Elgart (drums) and Ab Baars (tenor sax, shakuhachi, clarinet). A recording from the Konfrontationen-festival at Nickelsdorf, Austria, a festival that exists since 1980 and concentrates on modern forms of jazz and improvisation. The CD opens with a suite in three parts, followed by a two-part suite, plus ‘Nickelsdorf Fantasia’ as the closing improvisation.
    They played a very sophisticated set of continually changing motives and movements. Like sculpting in time, always very to the point and disciplined, with many subtleties. The playing is very together and solid. All three players participate equally and contribute in their fine, delicate improvisations. Tone and phrasing by Baars for example are very characteristic. But Kneer and Elgart sure have their own voice and style too, what makes them a trio from the top division of improvised music. If they are still in business…

  • Ken Vos, 4 july 2018, Jazzism

    Nogal onverwacht verschijnt deze oudere liveopname van het trio van rietblazer/ shakuhachispeler Ab Baars, de Duitse bassist Meinrad Kneer en de Duits-Amerikaanse drummer Bill Elgart. Hij is opgenomen in het Oostenrijkse Nickelsdorf, de locatie voor een van de oudste en intiemste freejazz festivals van Europa. De stukken zijn spontaan geïmproviseerd. Elgart is een bijzonder veelzijdige drummer die net zo goed thuis is in de meer traditionele jazz als de hardcore impro. Hij reageert in elk geval op een zeer open wijze op de initiatieven van de anderen en bouwt dat meteen uit door suggesties te geven in welke richting verder samengespeeld kan worden. Baars is vooral op de tenor sax direct te herkennen door zijn opvallende vibrato. Hij is echter ook iemand die heel snel het voortouw kan nemen door met grote contrasten te spelen. Kneer is een bassist die het hele natuurlijke palet van zijn instrument inzet om de muziek zeergevarieerd in te kleuren.
    Indrukwekkend hoe makkelijk het trio als geheel opereert en ter plekke structureert.

  • Geert Ryssen, june 2018, jazz and mo’ (powerded by Jazzmozaïek)

    Deze release stond al lang in de planning van Evil Rabbit Records, maar ziet nu pas het levenslicht. Het is een liveregistratie van een bijzonder intense muzikale confrontatie tussen 3 vrije muzikanten die er samen duchtig op los improviseren. Hiu concert tijdens het avontuurlijke Konfrontationen Festival in Oostenrijk was een van de meest gesmaakte van de 2012 editie. De spanning tussen Baars, Kneer en Elgart is van start tot finish intregerend. Dit is niet het soort muziek dat we opzetten bij een gezellige babbel met aperitiefje. Ze vraagt naar intensief luisteren en de empathie om mee te gaan in de vloed van deze muzikale conversatie. Het hoofdbestanddeel van de performance bestaat uit 2 suites (#1 en #2) die worden afgerond met Nickelsdorf Fantasia, een soort coda bij dit wervelend gebeuren.

  • Milenko Mićanović, 15 june 2018, Radio Beograd 3/ Improvizorijum

    Nakon šest godina otkako su Ab Bars, Mainrad Kner i Bil Elgart nastupili na festivalu Konfrontationen jula 2012. godine u austrijskom mestu Nikelsdorfu, amsterdamska diskografska produkcija Evil Rabbit je u aprilu objavila snimke trija sa ovog festivala, na kompakt-disku Uživo sa festivala Konfrontacije, koji donosi petostavačnu svitu Nikelsdorf i fantaziju Nikelsdorf.

    Konzistentan, trodimenzionalni protok najrazličitijih provokantnih zvučnih aspekata i motiva besprekorne gipkosti, neosporno vodi neponovljivi trijumvirat Barsa, Knera i Elgarta ka dramatičnim i ekstravagantnim zadovoljstvima neočekivanog u muzici. Ab Bars svira tenor saksofon, klarinet i šakuhači, Mainrad Kner, kontrabas i Bil Elgart, bubnjevi i udaraljke.

  • Bill Shoemaker, june 2018, Moments Notice/ pointofdeparture.org

    Live at Konfrontationen Nickelsdorf 2012 predates the studio date yielding 2013’s Give No Quarter by ten weeks; however, the decision by Baars, bassist Meinrad Kneer and the woefully under-heralded drummer Bill Elgart to play for extended durations at Nickelsdorf – they loosely apply “suites” to the performances – yields an even more detailed account of their finely calibrated interactions than the short pieces waxed in the studio. Both Kneer and Elgart are innately propulsive improvisers; even though they don’t stick with a figure or pattern for much longer than it takes to be discerned, their pull on Baars is palpable. Aspects of the tenor tradition swirl in every phrase; there are occasional flashes of Carter; only occasionally, particularly when Baars plays shakuhachi – which prompts quick, elegant downshifting from Kneer and Elgart – does the simmer subside. This trio has articulated a sophisticated new iteration of the impulses that birthed free jazz, one that can be likened to the controlled explosions used to level abandoned buildings. Even though audience reactions were snuffed on Live at Konfrontationen Nickelsdorf 2012, it is safe to assume that Baars, Kneer and Elgart brought down the house.

  • Z.K. Slabý, 11 june 2018, His Voice

    Fascinují mě nevelké rakouské jazzové festivaly, které si své publikum zcela přisvojí, a ono žije nabízeným programem takřka celodenně, protože nic neodvádí jeho pozornost do nehudební každodennosti. Přesně takový zážitek nám zprostředkuje CD (tentokrát na labelu Evil Rabbit) Live at Konfrontationen Nickelsdorf 2012 (konkrétně tam nahrané 22. července). Ab Baars (znovu s totožnými nástroji), kontrabasista Meinrad Kneer a bubeník Bill Elgart nás tu ve dvou suitách a v dodatkové fantazii rovnou vtáhnou do rušného děje. Od prvního momentu je zřejmé, že jde o sehraný triumvirát, ve kterém exceluje emotivní Baars, jeho spoluhráči jsou však v jakékoli situaci pohotoví, basa dění dohmotňuje a bicí rozčeřují, nicméně to vše se děje od prvních tónů Nickelsdorf Suite 1 naplno, výrazně a důrazně, se snaživou, nicméně samozřejmou obrazivostí. Jde skutečně o třívětou suitu se všemi možnými aspekty a pohnutkami, v níž si Baars zapovykuje, zarepetí, zazdráhá se, zavandruje, zasmečuje, zavrdlouhá, vypištivě zadovádí, je líčivý a podmanivý. Je neustále obklopován tvárnou basou, různotvárně zakolébávanou, a variabilními, naznačivostními bicími, a Kneer s Elgartem si docela s chutí zalabedí bez okamžité Baarsovy účasti, on se však vždy do dění vetře, a tak ti tři jsou hned v první větě vzpínaví a prolínaví, výseční i zapošívaví, rázně náhliví i rozporně poletaví, rozdurděně zarputilí i polétavě rozverní – s bezodešným rozčepýřením. Každá věta má své fluidum, i když jsou vzájemně návazné, a tak ta druhá je spíše zastřeně zákeřňující, odbíjivě burcující (bicí!), zahrotivě harcující, zdráhavě zdrhavá i zadrhavá, znepokojivá a hned zase pokojná, prostě ti tři se dokážou obrátit na pětníku, ale co z těchto obratů vzejde, zní vždy naplno. Ve třetí větě se Baars vynořuje jakoby s ostychem, až poté, kdy basa dění roznepokojí a brouzdavě si zabiřicuje, přičemž bicí perfektně ví, ve kterém momentu mají zasáhnout, ale je tvrdošíjný, nedá se zapudit, střečkuje, výzevní, repetuje, hazarduje i štipcuje. Baars je tu propíravě probíravý, prostřídá výkřičnost a uspokojivost. Avšak v pravý čas se vždy připomenou „ti dva“, nenechávají se vzájemně na pokoji, všichni tři poznovu sjíždějí své splavy, zproudňují se v nich, máchají, ohrazují se, ženou se vpřed, poháněni bicími. Dvojvětá Nickelsdorf Suite 2 nezůstane pozadu. Je vzdyšně protaživá, vídrholcově těkavá. Baars tu opět vehementní, vrtulní, zpěčuje se, je zadrmoleně protaživý, holedbavě výdržný, ale jsou to především trialogy, i protimluvné, v nichž basa doskřípává a bicí doklepávají děj v chamtivé hemživosti i útočné harampádivosti. Vše je tu překotně bloudivé, klouzavě rozblouzněné, promakaně svižné. Ani druhá část nepreferuje prim a doprovod. Basa návaznostně rozvolní pokračující suitovost za klopýtavě klopotného podbíjení, ale je to opět Baars, který ozřejmuje, co se odehrává, je vyrovnaný, podtínaný svými druhy, vévodivě vypravěčský, nenechavý, dobývačný, řádivý i poskočný, jemně žertovný a škeřivě trylkující, ale celkový dojem náleží rozkreslované naplnivosti tria. Nickelsdorf Fantasia už může jenom dokroužit suity s roztlumovaně jemnocitnou probarveností, plnou roztušovaného profantazírování, byť v zátišné nerozvernosti, která je v podání trojice opět provokující. Je to dodyšný dovětek, dozámlkový, doztracenkový, ale i důležitě doličnostní, neboť prokáže umění bezbřehé barvitosti i v zátlumu. Jsem rád, že jsem mohl vyslechnout tento nickelsdorfský záznam; připadal jsem si, že jsem v tom centru jazzových extravagancí přítomen a že jsem konfrontován s touto neopakovatelnou trojicí.

  • opduvel.com, 10 may 2018

    Konfrontationen is een festival dat al sinds 1980 jaarlijks wordt gehouden in het Oostenrijkse Nickelsdorf, vlakbij de Hongaarse grens. Het festival richt zich op avant-gardejazz en sinds de start heeft menige avant-garde- en freejazz-grootheid daar gespeeld. In 2012 speelde Ab Baars er samen met bassist Meinrad Kneer en drummer Bill Elgart. Een registratie van dat concert is nu op cd verschenen bij Evil Rabbit.
    Live at Konfrontationen Nickelsdorf 2012 bestaat uit twee suites, een driedelig en een tweedelig, en een los stuk, getiteld ‘Nickelsdorf Fantasia’. De volledig geïmproviseerde stukken worden min of meer aan elkaar gelinkt en laten zich ook wel als bij elkaar horende delen beluisteren. Dat neemt niet weg dat de stukken kunnen verschillen als dag en nacht.
    Je hoort de invloed van Albert Ayler op Baars’ spel op tenorsax in het eerste deel van de eerste suite. Het spel is volledig vrij. Kneer is opvallend aanwezig met zijn mooie diepe sound, glijdende tonen en snelle spel en de ervaren Elgart is de soepelheid zelve op snare, toms en cimbalen. Er zijn geen afspraken vooraf, maar het lijkt alsof het drietal wekelijks samen musiceert. Met een ritmesectie die flink tegengas geeft, blijkt Baars ook uitstekend uit de voeten te kunnen. Zijn spel is harder dan op de andere hier besproken cd’s maar hij hoeft niet per se de hele ruimte te vullen. Kneer en Elgart krijgen alle gelegenheid om hun kunnen te etaleren.
    Met hoge basnoten worden het eerste en het tweede deel van ‘Nickelsdorf Suite #1’ aan elkaar gelast. Het is de inleiding tot een meer bedachtzaam en aftastend deel, waarin de zeer prominent aanwezige contrabassist en Baars op shakuhachi hun lijnen op elkaar afstemmen en Elgart voor beweging zorgt. In het derde deel wordt begonnen met een bassolo, waarna drums en klarinet zich erbij voegen en zich een ritmisch tegendraads spel ontvouwt. Baars excelleert op luide wijze op klarinet en het trio ontwikkelt een enorme power.
    ‘Nickelsdorf Suite #2′ wordt door drumspel met brushes geopend, waar tenorsax en contrabas hun voorzichtige maar nerveuze spel overheen leggen. Gaandeweg gaat Elgart zijn drumsticks gebruiken en wordt het spel van Kneer en Baars minder voorzichtig. Met name Kneer tovert de meest uiteenlopende klanken uit zijn instrument: stijkend, draaiend, wrijvend, schrapend en schurend. Baars laat zich van zijn robuuste kant horen, gemakkelijk schakelend tussen het hoge en lage register. Ritmische patronen op lage toms gaan gepaard met vrij basspel aan het begin van het tweede deel. Baars’ klarinet horen we pas na een kleine twee minuten. De voornamelijk lang aangehouden noten contrasteren met het drukke spel van de andere twee muzikanten. Als Baars overschakelt op sneller spel, valt daarbij zijn harde en ruwe toon op. De muziek wint meer en meer aan intensiteit.
    Besloten wordt in een meer bedachtzame sfeer in ‘Nickelsdorf Fantasia’. De shakuhachi speelt de lange noten, de bas heeft de verstorende rol en de drums leggen de goed geplaatste accenten. Met dit stuk eindigt een kleine drie kwartier aan vrije improvisatie van drie elkaar perfect aanvoelende musici die elkaar in topvorm aantroffen op dat festival in Oostenrijk in 2012.

  • Herman te Loo, 23 APRIL 2018, jazzflits.nl (no 296)

    Waarom sommige opnamen lang op de plank blijven liggen, is soms onbegrijpelijk. Dat geldt ook voor ‘Live At Konfrontationen Nickelsdorf 2012’ van het trio van rietblazer Ab Baars, bassist Meinrad
    Kneer en slagwerker Billy Elgart. Een kleine vijf jaar
    geleden bracht Evil Rabbit (het label van Kneer) het debuut van dit sublieme trio uit, een studio-opname uit 2011: ‘Gove No Quarter’. Een jaar later stond het drietal op het beroemde improvisatiefestival
    Konfrontationen in het Oostenrijkse Nickelsdorf, enwe kunnen nu horen waarom de pers destijds zo enthousiast was over het optreden aldaar. Hoewel de ‘Nickelsdorf suite # 1’ opent met Baars in zijn
    Ayler-modus (maar dan nog altijd gefilterd door zijn
    eigen muzikale opvattingen) en Kneer en Elgart vergelijkbaar weerwerk bieden, is deze cd bepaald geen herschikking van freejazz uit de jaren zeventig. Er is alle ruimte voor subtiliteit en kleinsch
    alige interactie, waarbij de lange melodiebogen van Baars wonderbaarlijk samengaan met het strijk-werk van Kneer. Het is vaak niet eens meer vast te stellen wie welke noten speelt. Elgart, de veteraanvan de groep, laat zijn bekkens en trommels zingen en kleuren dat het een lieve lust is, met precisie en gevoel voor dynamiek. In dat opzicht is er een duidelijke verwantschap met de drummer uit Baars’ eigen trio, Martin van Duynhoven. En net als in de
    muziek van die groep, is er ook hier sprake van een perfecte balans tussen luisteren en reageren. Er staat werkelijk geen noot te veel op.

  • Jan Granlie, 21 april 2018, salt-peanuts.eu

    Den nederlandske saksofonisten og klarinettisten Ab Baars er en av de ledende musikerne i landet, med blant annet fast plass i Instant Composers Orchestra. Han spiller også ofte med sin bedre halvdel, fiolinisten Ig Henneman og i en rekke mer eller mindre spontane sammenhenger i hjemlandet og ellers i Europa. Bassisten Meinrad Kneer har ikke like omfattende CV å slå i bordet med, men han har vært å høre med folk som Han Bennink, Fred Frith, Tobias Delius, Tristan Honsinger, Tone Oxley og andre frittgående musikere i det europeiske frijazzlandskapet, mens trommeslageren Bill Elgart , fra Massachusetts i USA, har bakgrunn fra innspillinger og konserter med blant andre Paul Bley, Kenny Wheeler og andre.

    Her møtes de tre på konsert under festivalen i Nickelsdorf i Østerrike i 2012. En festival som nesten er en hellig gral for de fritt improviserende musikerne i Europa, og deres «blodfans». En slags hippiefestival i enkle former, og med noe av det tøffeste som er å oppdrive av frittimproviserende musikk på programmet.

    Vi får seks låter, delt inn i «Nickeldorf Suite #1», «Nickelsdorf Suite #2» og «Nickelsdorf Fantasia». Alt fritt improvisert, med tre musikere som komuniserer nærmest perfekt gjennom de seks strekkene.

    Ab Baars er den førende «solisten», men ikke på en måte som om at han styrer hva som skal skje. Det er Kneer like delaktig i, mens Elgart er den som «spriter» det hele opp med fritt og løst trommespill, ikke ulikt Jon Christensen i sine velmaktsdager, faktisk.

    Baars spiller fint og litt post-Coltranesk tenorsaksofon, mens han i stor grad er sin egen herre på klarinett, og, ikke minst, på det japanske fløytelignende instrumentet shakuhachi. Kneer følger han hele veien til målstreken, både med og uten bue, med stor og intens energi og han leverer noen flotte solier på veien mot mål.

    Plateselskapet Evil Rabbit, har de senere årene gitt ut en rekke fine plater i det fritt improviserte landskapet, gjerne med mindre sammensetninger, slik som denne trioen. Og denne konserten fra Nickelsdorf tror jeg må være en av de mest vellykkede innspillinger i selskapets katalog til nå.

  • geert ryssen, march 2018, fullcirclemisicblog.be

    The first release of 2018 by Evil Rabbit Records. Very intense free-jazz by an inventive trio: Ab Baars on sax, clarinet and shakuhachi, Meinrad Kneer on double bass and Bill Elgart on drums. These recordings were made at the adventurous Konfrontationen Festival in Austria. This performance was appreciated as one of the very best at the 2012 edition. Now it is released for everyone to hear. The interplay between the three musicians is fascinating and holds a lot of tension. This is not the kind of music that sounds entertaining or that is meant for background. It demands intense listening and empathy to go with the flow of this musical conversation. Sometimes subtle, sometimes chaotic, sometimes dazzling ... The corpus of this performance are two suites, just called Nickelsdorf Suite #1 and #2 and some kind of coda named 'Nickelsdorf Fantasia'. This album makes another fine addition to the unique Evil Rabbit Records catalogue.